Capo #2
INTRO | C | Am | F G | C | ( 2 Times ) | G |
หากโลกCนี้ ไม่มีตัวเราที่Amตั้งอยู่
ความFน่าเกลียด ความงดGงาม จะมีCไหม
หากCเรา ไม่มีสายAmตาที่มอง
ท้องFฟ้า และท้องทะGเล จะเป็นเช่Cนไร G
เมื่อท้Cองฟ้า ที่เรามองเป็นAmสีคราม
แต่Fคราม จะเป็นสีของGมันจริงๆ ไCหม
หรือเCกิดจากเพียง ระยะทางที่มันAmแสนไกล
แล้วเFรามองจากตรงGนี้ด้วยสายCตา
แล้วฉันก็Amมอง มันอEmย่างนั้น
ความFคิดบรรจงไป GในความหCมาย
แล้วฉันก็Amมอง มันEmอีกครั้ง
ความFรักในใจเราใยไม่คGล้าย
อย่างFสายรุ้งนั้น มันก็Gมีความงาม อย่างCสายรุ้ง
Fท้องทะเล นั้นมันก็Gมีความงาม อย่างCทะเล
แต่คFวามงดงามนั้นGไซร้
มันอยู่ที่ใCครเป็นG/Bคน ผู้มองAmอยู่
เหมือนอย่างกับFคุณ ที่สวยได้อย่Gางนั้น
เพราะมีฉันมCองอยู่ F G C G
ใช่ไCหม
เป็นG/Bตัวของเราเท่านั้น เข้าAmใจมันไปเอง
ใช่ไCหม
คือG/Bใจของเราเท่านั้น วาดAmมันขึ้นมาเอง
สFายรุ้ง ท้Gองฟ้า
ถ้าไม่มีCตาของG/Bเรา เข้าAmไป
สัมผัสกับมันF G
ท้องทะCเล ที่ปรากฏอยู่Amตรงหน้า
ที่แFท้มันมีGอยู่จริงๆ Cไหม
หรือCมันเป็นเพียงอาการ
ที่เรามีAmสายตาที่มองอยู่
สิ่งFนั้นจึงเป็นสิ่งGนั้นขึ้นจริCงๆ G
เหมือนCสายรุ้ง ที่เราAmมองอยู่
เมื่อFหายไปความ งดงGามอยู่ที่Cไหน
นางเCอกสวย แต่เมื่อลAmะครจบ
อวสFาน และความงดGงามอยู่ที่Cใด
แล้วฉันก็Amมอง มันอEmย่างนั้น
ความFคิดบรรจงไป GในความหCมาย
แล้วฉันก็Amมอง มันEmอีกครั้ง
ความFรักในใจเราใยไม่คGล้ายกัน
อย่างFสายรุ้งนั้นมันก็Gมีความงาม อย่างCสายรุ้ง
Fท้องทะเลนั้นมันก็Gมีความงาม อย่างCทะเล
แต่คFวามงดงามนั้นGไซร้
มันอยู่ที่ใCครเป็นG/Bคน ผู้มองAmอยู่
เหมือนอย่างกับFคุณ ที่สวยได้อย่Gางนั้น
เพราะมีฉันมCองอยู่
ที่Fคุณ สวยได้อย่างนั้Gน..
เพราะมีฉันมอCงอยู่ G C