INTRO | D | G | D | G |
D วันที่ชีวิตเดินทาง มาGถึงทางตันของมัน
หัวใจมันEmสั่น..
GยังคงรอความหAวังที่ปลายอุโมงค์
D วันที่ปัญหาถาโถมเข้าBmมาจนเราเศร้าโศก
เหมือนว่าทั้งEmโลก..
Gรอวันที่ตัวF#7ฉันล้มลงไปกอง
Bm มองดูท้องฟ้านภา
กว้างใGหญ่เกินจะไขว่คDว้า A/C#
Bm หรือว่าเป็นคำบัญชาจากGฟ้า
Aใยจึงมาแกล้งกัน
Dอยู่ใต้F#mฟ้าใต้หล้าเดียวBmกัน
แต่เหAมือนว่าเราต่างGกันเหลือเกิน
บางทีก็แอบน้อยใAจ
Dไม่รู้F#mฟ้ามีตาอยู่ไBmหม
Aแม้ว่านานเท่าไGหร่
จะAอดทนรอ ไม่ขอให้ใครเห็นใDจ..G
D มีมือมีขา มีสองBmตาเหมือนกันทุกอย่าง
แต่เหมือนมีบางEmอย่าง
Aทำให้เราไม่เท่าเทียมกันสักที
D มีเพียงปัญญาแต่วาBmสนานั้นดันไม่มี
แต่ก็ยัEmงดี.. เAดินไปต่อไม่ท้อเพราะยังมีแรง
Bm มองดูท้องAฟ้านภา
กว้างใGหญ่ถอนใจอ่อนDล้าA/C#
Bm เพราะว่าชะตามันเกินไขว่Emคว้า
Aฟ้าไม่เคยเห็นใจ
Dอยู่ใต้F#mฟ้าใต้หล้าเดียวBmกัน
แต่เหAมือนว่าเราต่างGกันเหลือเกิน
บางทีก็แอบน้อยใEmจA
Dไม่รู้F#mฟ้ามีตาอยู่ไBmหม
Aแม้ว่านานเท่าไGหร่
จะEmอดทนรอ ไม่Aขอให้ใครเห็นใจ
Bm ยังมีความหAวังสักวัน
หนึ่งGคนเราคงเท่าDกันA/C#
Bm ให้ฟ้าได้Aรู้ว่าคนอย่างGฉัน
ไม่ยอมAแพ้...
INSTRU | D F#m | Bm | Em | A |
INSTRU | D F#m | Bm | Em | A |
Bm มองดูท้องAฟ้านภา
กว้างใGหญ่ข้างบนภูDผาA/C#
Bm สักวันจะAปีนขึ้นไปไขว่คGว้า
Aคนเราต้องเท่ากัน
Ebอยู่ใต้Gmฟ้าใต้หล้าเดียวCmกัน
แต่เหBbมือนว่าเราต่างAbกันเหลือเกิน
บางทีก็แอบน้อยFmใจ Bb
Ebไม่รู้Gmฟ้ามีตาอยู่ไCmหม
Bbแม้ว่านานเท่าไAbหร่
จะFmอดทนรอ ไม่Bbขอให้ใครเห็นAbใจ
จะBbอดทนรอ สักวันจะปีนขึ้Ebนไป..